Χωρίς μεσάζοντες;;;; Η Κρίση και ο κίνδυνος εκφυλισμού της ζωής μας..

Άννα Εμμανουηλίδου

Ψυχολόγος

Πριν 2 μήνες περίπου η αστυνομία διέλυσε "ησύχως". απειλώντας με πρόστιμα των 1000 τουλάχιστον ευρώ την αγορά χωρίς Μεσάζοντες της Αριστοτέλους. Πριν μία εβδομάδα είχε γίνει το ίδιο στην ίδια αγορά στην Τούμπα, αυτή τη φορά επιβάλλοντας πρόστιμα σε παραγωγούς που πουλούσαν εκεί τα προϊόντα τους απευθείας στους πολίτες της γειτονιάς. Στην Τούμπα η καταγγελία που έφερε την αστυνομία προερχόταν από τον πρόεδρο των συμβατικών λαϊκών αγορών της πόλης. Στην Αριστοτέλους από το επαγγελματικό επιμελητήριο, που ισχυρίστηκε ότι η απευθείας διάθεση προϊόντων κινείται ενάντια στα δικά τους εμπορικά συμφέροντα (των μεταπωλητών). Και ακριβώς έτσι είναι. Οι λίγοι καταναλωτές που βρίσκονταν εκεί διαμαρτυρήθηκαν επίσης ησύχως και πήγαν στα σπίτια τους να δουν τηλεόραση. Γύρω στους 25 παραγωγούς με άλλους παρευρισκόμενους (γύρω στα 50 άτομα) έκαναν πορεία στην πόλη, πέρασαν από το δημαρχείο ζητώντας την χορήγηση άδειας από το Δήμο και κατέληξαν σε γενική συνέλευση στην ΕΡΤ3.

Η δημιουργία απευθείας διάθεσης λαϊκών αγορών έχει χτυπηθεί και στο παρελθόν από τους εμπορικούς συλλόγους των πόλεων που πάει να δημιουργηθεί: γι΄ αυτό το κέντρο της Θεσ/νίκης δεν έχει λαϊκή αγορά, και λαϊκές βιολογικών προϊόντων στην Πτολεμαϊδα, την Έδεσσα και άλλες πόλεις, όπου έγινε προσπάθεια, δεν μπόρεσαν να επιβιώσουν, παρά τη συμπάθεια που εξέφρασε ο Δήμος και οι καταναλωτές. 

Αυτή η παρέμβαση της αστυνομίας θα γίνει πια συνήθεια και στις άλλες αγορές χωρίς μεσάζοντες της πόλης, οι καταγγελίες επικαλούνται έλλειψη αδειών, ταμιακών μηχανών και ένταξης συνολικά των παραγωγών στο σύστημα οικονομικού ελέγχου, που σημαίνει στην πράξη απλώς τον εκμηδενισμό τους.

Ανοίγει ένα μεγάλο θέμα. Οι βιολογικές αγορές όλης της πόλης, οι οποίες δεν έχουν τυπικά άδειες, αλλά εδώ και πάνω από δέκα χρόνια κυλούν και δυναμώνουν στα περιθώρια της ανοχής των δήμων, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να δεχτούν αντίστοιχες επιθέσεις. Μήπως είναι η στιγμή να κινηθούμε συνολικά στη δημιουργία δικτύων καταναλωτών, σε σύνδεση απευθείας με τους παραγωγούς, για να κρατηθεί η ζωή και η τροφή μας σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο ποιότητας, χωρίς να εξοντωθούμε όλοι μας οικονομικά.;.

Τι θα πει δίκτυα καταναλωτών;

Θα πει: μαζευόμαστε ομάδες οικογενειών και ατόμων, που αποφασίζουμε ότι θέλουμε αξιοπρεπή τροφή και διαλέγουμε παραγωγό ή παραγωγούς της εμπιστοσύνης μας, στους οποίους "παραγγέλνουμε" να μας παραγάγουν τις ποσότητες που υποθέτουμε ότι θα χρειαστούμε για μια σαιζόν. Στη Γαλλία, που αυτό είναι εκτεταμένο στο χώρο της βιολογικής καλλιέργειας, οι οικογένειες του δικτύου προπληρώνουν ένα μέρος του προϊόντος που θα παραλάβουν, για να έχει ο παραγωγός το κεφάλαιο να το καλλιεργήσει (κάτι το οποίο δεν είναι καθόλου αυτονόητο με την οικονομική κατάσταση των "καθαρών" από απάτες και ψευδοεπιδοτήσεις παραγωγών). Και δεσμεύονται να το παραλάβουν, όταν παραχθεί, ώστε να μην πετάγονται τα προϊόντα και να μην αναγκάζεται ο παραγωγός να ψάχνει άλλες αγορές διάθεσης, οι οποίες έχουν όλο αυτό το σύστημα κρατικού ελέγχου από πίσω, που αυξάνει κατακόρυφα τις τιμές.

Δίκτυα καταναλωτών σημαίνει επίσης: γνωρίζουμε προσωπικά τον παραγωγό, τα χωράφια του, τις μεθόδους του, πηγαίνουμε αν θέλουμε εκεί, ελέγχουμε, ρωτάμε και βοηθούμε στο χωράφι για να μάθουμε εμείς και τα παιδιά μας τον τρόπο παραγωγής.

Σημαίνει, σε μια πιο απλή μορφή, ότι εμπιστευόμαστε να παραγγείλουμε απλά ηλεκτρονικά τα προϊόντα που θέλουμε, όταν ο παραγωγός έρθει στον τόπο μας για να τα παραλάβουμε από το αυτοκίνητό του. Έτσι απλά. Χωρίς μεσάζοντες, χωρίς ενοίκια λαϊκών αγορών, χωρίς υψηλού κόστους άδειες και πιστοποιητικά σε ένα κράτος απέραντης αδικίας και απάτης ενάντια στον πολίτη. Βέβαια απαιτείται προσωπική σχέση και προσωπικός "έλεγχος" του παραγωγού. Αλλά όταν υπάρχει το προσωπικό στοιχείο, αυτά είναι απλά και εύκολα και αποτελεσματικά. Έτσι πιστεύω. Αν ο καθένας μας βρει 5 ακόμα οικογένειες φίλων του, στήνεται σχετικά γρήγορα ένα δίκτυο. Μετά μαζευόμαστε αρχικά συχνά, μια φορά τη βδομάδα, για να διευκρινίσουμε την ουσία και τις μεθόδους λειτουργίας μας, αργότερα κάπως πιο αραιά, όταν το πράγμα κυλάει, και πάντως συνεχίζουμε με οριζόντια οργάνωση, εντείνουμε όμορφα το διαπροσωπικό πολιτικό και δίνουμε στα παιδιά μας ένα παράδειγμα αυτοοργάνωσης που δημιουργεί ελπίδα και όραμα για το όλον.

Ο εκφυλισμός των ζωών μας

Ξέρετε, αφότου ξεκίνησε η Κρίση η μεγάλη αγωνία που προκύπτει είναι ο εκφυλισμός της ζωής μας, όχι με μια οικονομική έννοια, αλλά με μια έννοια εκ-πτώσης των απαιτήσεων απ΄ τον εαυτο μας και τη ζωή. Η μετατροπή της ζωής σε απλή επιβίωση είναι ένας από τους μεγαλύτερους εφιάλτες. Κάπως έτσι δεν μπορεί να είναι ανεκτό το ότι - λόγω έλλειψης χρημάτων  - δε μορφώνονται τα παιδιά, ότι πρέπει να συμβιβαστούμε να τρώμε σκουπίδια ή δεν έχουμε την πολυτέλεια της υγείας και του πολιτισμού. Από την πρώτη στιγμή, θεωρώ, στην κρίση πρέπει να διασφαλίσουμε την υψηλότερη δυνατή ποιότητα υπηρεσιών υγείας, μόρφωσης και πολιτισμού. Γιατί εμείς είμαστε το κεφάλαιο. ΄Ολοι μαζί είμαστε πλήρεις ικανοτήτων, εξειδικευμένων γνώσεων, εμπειρίας, είμαστε ένα απέραντο εργαστήριο παραγωγής ενός νέου κόσμου.

Μέσα από την ανάπτυξη δικτύων υπηρεσιών αχρήματης, ωστόσο αλληλέγγυας ανταλλακτικής οικονομίας, μπορούμε να καλύψουμε σχεδόν τα πάντα μεταξύ μας, ανεβάζοντας μάλιστα το επίπεδο της μέχρι τώρα ζωής μας. 

Στο χώρο της ψυχικής υγείας, αντί να χαθούμε στα φάρμακα, οργανώνουμε πυρήνες αυτοβοήθειας και αχρήματης βοήθειας υψηλού επιπέδου. 

Στο χώρο της υγείας αναλόγως επιμένουμε στην πρόληψη και στη χρήση εναλλακτικών μεθόδων που είναι απείρως πιο οικονομικές και εξαιρετικά αποτελεσματικές για την Υγεία κι όχι για τη διαχείριση της αρρώστιας ήδη αποδυναμωμένων ανθρώπων.

Στο επίπεδο της διατροφής (που αν το σκεφτούμε είναι η βάση και για τα δύο παραπάνω), αντί να ριχτούμε – σαν ζητιάνοι - στην άκριτη κατανάλωση φτηνών χημικών προϊόντων, μπορούμε να συνδεθούμε με καθαρούς παραγωγούς, που να υποστηρίξουν με χαμηλότερο κόστος την ανάγκη μας για ποιοτική τροφή, εφόσον κι εμείς τους στηρίξουμε στην παραγωγή της.

Στο επίπεδο της μόρφωσης να προσφέρουμε αχρήματα μαθήματα κάθε είδους, αντί πραγμάτων ή υπηρεσιών που χρειαζόμαστε. Ένας πολίτης χωρίς χρήματα, πρέπει να μπορεί να τρώει άριστα καθαρά προϊόντα, να μορφώνεται σε ξένες γλώσσες, γιόγκα ή κιθάρα, να επισκέπτεται ομάδες αυτοβοήθειας όπου θα επεξεργάζεται αλληλέγγυα τις δυσκολίες του, να προλαμβάνει με διατροφή, ρέικι, ψυχοθεραπεία ή βότανα την κλιμάκωση σωματικών προβλημάτων μόλις εμφανίζονται. Γι' αυτά όλα να προσφέρει αχρήματα κούρεμα, μετακομίσεις, ψυχοθεραπεία, ρούχα, υδραυλικές ή ηλεκτρολογικές υπηρεσίες, ή ό,τι άλλο έχει και μπορεί.

Η αλληλεγγύη δεν μπορεί να φορολογηθεί και κυρίως δεν μπορεί να ελεγχθεί κρατικά. Γι΄ αυτό είναι το όχημα που θα μας βγάλει στην αντίπερα όχθη, χωρίς να χάσουμε την ψυχή μας.

Ας ακμάσουμε, αντί να παρακμάσουμε, σ΄ αυτήν τη λαίλαπα εξευτελισμού της ποιότητας ζωής που μας προτείνεται. Μια άλλη οργάνωση μας χρειάζεται. Και η παραδοχή ότι ο εφιάλτης δεν τελειώνει, αντίθετα, μόλις αρχίζει..