Κόκκινη πιπεριά Μπαχόβου
Ο καρπός είναι κοντός, στραμμένος προς τα πάνω και έχει ιδιαίτερα δυνατή γεύση. Ενώ οι περισσότεροι καρποί είναι γλυκοί μπορεί κάποια φυτά να δώσουν και καυτερές πιπεριές. Η απόδοση του κάθε φυτού είναι 1,5 ως 2 το πολύ κιλά. Η συγκομιδή ξεκινάει από τέλη Ιουλίου και σταματάει με την πρώτη χειμωνιάτικη πάχνη που στην περιοχή πέφτει γύρω στα μέσα Οκτώβρη. Από την πιπεριά αυτή παράγεται το γλυκό κόκκινο πιπέρι. Από την αντίστοιχη καυτερή ποικιλία παράγεται το μπούκοβο. Η σπορά γίνεται τέλος Φλεβάρη με αρχές Μάρτη και η μεταφύτευση στο χωράφι γύρω στα τέλη Μαϊου με αρχές Ιούνη. Αντέχει και ευδοκιμεί σε όλα τα εδάφη (αμμώδη, αργιλώδη, αργιλοπυλώδη) και το ύψος της φτάνει τα 50 - 70 εκ. από το χώμα. Η μεταφύτευση γίνεται: α) σε αυλάκι με νερό με το χέρι. Η απόσταση μεταξύ των φυτών μιας σειράς συνιστάται να είναι περίπου 25 ως 30 εκ., ενώ η απόσταση μεταξύ των σειρών καλό είναι να φτάνει τα 50 εκ. β) με σπαρτική μηχανή. Η απόσταση μεταξύ των φυτών μιας σειράς παραμένει 25 ως 30 εκ., ενώ η απόσταση μεταξύ των σειρών είναι 75 εκ. Ο πρώτος τρόπος, με το χέρι, θεωρείται πιο ευεργετικός για την καλλιέργεια, λόγω της πυκνής φύτευσης, η οποία δεν επιτρέπει στον ήλιο να φτάσει στο έδαφος. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγεται η αφυδάτωση και η ξηρασία που απειλεί το φυτό.
Κόκκινη καυτερή πιπεριά Μπαχόβου
Στην περιοχή της Αλμωπίας είναι γνωστή με το όνομα "καυτερή μπαχοβίτικη", παρ' όλο που η προέλευσή της είναι ασαφής. Καλλιεργείται επί πολλές γενιές στην περιοχή. Έχει όλες τις ιδιότητες της γλυκιάς μπαχοβίτικης. Το ύψος του φυτού φτάνει το ένα μέτρο. Ο καρπός είναι μικρότερος, με γλυκιά, καυτερή γεύση και η απόδοση του κάθε φυτού δεν ξεπερνά το ένα κιλό. Από αυτήν την ποικιλία παράγεται το γνωστό μπούκοβο. Μπορεί να αποξηρανθεί στον ήλιο για χρήση στο μαγείρεμα ή να γίνει τουρσί. Στην Αλμωπία την κάνουν και τηγανιτή. Για τη φύτευση και τη συγκομιδή της ισχύουν όσα περιγράφηκαν για την γλυκιά μπαχοβίτικη.
Ντομάτα Αριδαίας
Ντόπια πιπεριά της Αλμωπίας (αρχαία Πέλλα). Έχει πάρει το όνομά της από το χωριό Μπάχοβο (σήμερα το χωριό ονομάζεται Πρόμαχοι). Είναι ποικιλία πολύ ανθεκτική στους μύκητες, τα βακτήρια, την ξηρασία και πολλές φορές ανταγωνίζεται αποτελεσματικά ακόμη και τα αγριόχορτα.
Ο καρπός είναι κοντός, στραμμένος προς τα πάνω και έχει ιδιαίτερα δυνατή γεύση. Ενώ οι περισσότεροι καρποί είναι γλυκοί μπορεί κάποια φυτά να δώσουν και καυτερές πιπεριές. Η απόδοση του κάθε φυτού είναι 1,5 ως 2 το πολύ κιλά. Η συγκομιδή ξεκινάει από τέλη Ιουλίου και σταματάει με την πρώτη χειμωνιάτικη πάχνη που στην περιοχή πέφτει γύρω στα μέσα Οκτώβρη. Από την πιπεριά αυτή παράγεται το γλυκό κόκκινο πιπέρι. Από την αντίστοιχη καυτερή ποικιλία παράγεται το μπούκοβο. Η σπορά γίνεται τέλος Φλεβάρη με αρχές Μάρτη και η μεταφύτευση στο χωράφι γύρω στα τέλη Μαϊου με αρχές Ιούνη. Αντέχει και ευδοκιμεί σε όλα τα εδάφη (αμμώδη, αργιλώδη, αργιλοπυλώδη) και το ύψος της φτάνει τα 50 - 70 εκ. από το χώμα. Η μεταφύτευση γίνεται: α) σε αυλάκι με νερό με το χέρι. Η απόσταση μεταξύ των φυτών μιας σειράς συνιστάται να είναι περίπου 25 ως 30 εκ., ενώ η απόσταση μεταξύ των σειρών καλό είναι να φτάνει τα 50 εκ. β) με σπαρτική μηχανή. Η απόσταση μεταξύ των φυτών μιας σειράς παραμένει 25 ως 30 εκ., ενώ η απόσταση μεταξύ των σειρών είναι 75 εκ. Ο πρώτος τρόπος, με το χέρι, θεωρείται πιο ευεργετικός για την καλλιέργεια, λόγω της πυκνής φύτευσης, η οποία δεν επιτρέπει στον ήλιο να φτάσει στο έδαφος. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγεται η αφυδάτωση και η ξηρασία που απειλεί το φυτό.
Κόκκινη καυτερή πιπεριά Μπαχόβου
Στην περιοχή της Αλμωπίας είναι γνωστή με το όνομα "καυτερή μπαχοβίτικη", παρ' όλο που η προέλευσή της είναι ασαφής. Καλλιεργείται επί πολλές γενιές στην περιοχή. Έχει όλες τις ιδιότητες της γλυκιάς μπαχοβίτικης. Το ύψος του φυτού φτάνει το ένα μέτρο. Ο καρπός είναι μικρότερος, με γλυκιά, καυτερή γεύση και η απόδοση του κάθε φυτού δεν ξεπερνά το ένα κιλό. Από αυτήν την ποικιλία παράγεται το γνωστό μπούκοβο. Μπορεί να αποξηρανθεί στον ήλιο για χρήση στο μαγείρεμα ή να γίνει τουρσί. Στην Αλμωπία την κάνουν και τηγανιτή. Για τη φύτευση και τη συγκομιδή της ισχύουν όσα περιγράφηκαν για την γλυκιά μπαχοβίτικη.
Είναι παλιά ποικιλία με έντονη, γεμάτη γεύση, τη γεύση της ντομάτας των παιδικών μας χρόνων. Είναι στρογγυλή, λεπτόφλουδη, μαλακή και κατάλληλη τόσο για φαγητό όσο και για σαλάτα ή σάλτσα.
Το φυτό έχει περίπου 1 μέτρο ύψος και δίνει ως 12 κιλά το καθένα. Ο κάθε καρπός μπορεί να φτάσει τα 600 γρ. σε βάρος. Το κάθε φυτό χρειάζεται έναν ζωτικό χώρο 70x150 εκ. Πρέπει να δεθεί σε πάσαλο. Η φυτεία της ντομάτας γίνεται μέσα Απριλίου και μέσα Ιουνίου. Κατά την ανάπτυξή της χρειάζεται κλάδεμα από κάτω όταν τα φύλλα είναι περίπου 3 εκ. Συλλέγουμε τους καρπούς 3 μήνες μετά τη φύτευση.
Πράσο Καλέμι Δωροθέας
Ντόπια ποικιλία πράσου από την περιοχή της Αλμωπίας (αρχαία Πέλλα). Το ύψος του φυτού φτάνει τα 80 εκ. περίπου και το μέσο βάρος ενός φυτού κυμαίνεται γύρω στα 400 γρ. Η γεύση του είναι βαθιά, ελαφρώς γλυκιά.
Η σπορά γίνεται τέλος Φλεβάρη με αρχές Μάρτη και η μεταφύτευση στο χωράφι γύρω στα μέσα Ιουνίου. Όσο το φυτό βρίσκεται ακόμη στο σπορείο, όταν φτάσει σε ύψος τα 20 εκ., το 'κουρεύουμε' με ψαλίδι περίπου 5-6 εκ. ώστε να δυναμώσει ο κορμός του. Πριν τη μεταφύτευση κόβουμε τη ρίζα του φυτού ώστε να της μείνει περίπου 0,5 εκ. υπόλοιπο και 'ξανακουρεύουμε' τα φύλλα του λίγο πάνω από το σημείο που αρχίζουν να διακλαδώνονται. Η φύτευση γίνεται α) με το χέρι σε αυλάκι με νερό, σε κοντινή απόσταση 10 ως 12 εκ. από φυτό σε φυτό, ενώ η απόσταση μεταξύ των σειρών πρέπει να είναι 40 εκ. β) Με τη φυτευτική μηχανή, όπου η απόσταση μεταξύ των φυτών της ίδιας γραμμής είναι περίπου 6-10 εκ. και η απόσταση μεταξύ των σειρών φτάνει τα 75 εκ.
Αντέχει σε ξερό έδαφος εφόσον ποτίζεται συχνά (ανάλογα με τον καιρό), αλλά ευδοκιμεί καλύτερα σε υγρά, δυνατά χώματα. Είναι ευαίσθητο στον περονόσπορο και τον βωτρίτη καθώς και στο λεγόμενο 'σκουλήκι του πράσου'. Για αυτό και οι συμβατικοί γεωργοί εφαρμόζουν πολλά, ισχυρά ραντίσματα. Χρειάζεται αρκετό νερό και υγρό χώμα, κυρίως τον Σεπτέμβρη, όταν αποκτά όγκο ο κορμός του. Αυτή την περίοδο το φυτό χρειάζεται συνεχώς μια μικρή ποσότητα νερού. Ωριμάζει μέσα με τέλη Οκτώβρη και το μαζεύουμε μέχρι αρχές Μάρτη.
Κρεμμύδι ξερό Αριδαίας
Κρεμμύδι φρέσκο Αριδαίας
Κολοκύθι
Καρότα
Παντζάρι Αριδαίας
Σπανάκι (ιταλική ποικιλία)
Mελιτζάνα Λαγκαδά
Ρεπάνι Αριδαίας
Λάχανο Αριδαίας
Μαρούλι Αριδαίας
Μαϊντανός Αριδαίας
Σκόρδα Ορεστιάδας
Πατάτες Spunta και κρητική
Μπρόκολο
Κουνουπίδι snowball
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου